حجت الاسلام حسینیان جمعه شب در مسجد و حسینیه امام موسی بن جعفر که به مناسبت سالگرد ارتحال امام خمینی (ره) سخنرانی می‌کرد گفت: به سه رییس جمهور که در کشورمان آمدند نگاه کنید یکی برای این که بتواند بعد از خود دوستانش در قدرت بمانند و این طور بقاء بیابد دفتر هماهنگی درست کرد، یکی کارگزاران را آورد تا وقتی دوره اش تمام شد ریاست جمهوری در میان دوستانش ادامه یابد یکی هم حزب مشارکت اسلامی را درست کرد اما نتیجه اش این شد که خداوند آنها را رسوا کرد در مقابل مقام معظم رهبری زمانی که رییس جمهور بود برای بعد از خودش هیچ فکری نکرده بود اما خداوند به او عزت داد.

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: امروز هم اگر کسی برای باند خودش تلاش کند ذلت را می‌چشد بر اساس آیات قرآن هر کسی که برای جاودانگی تلاش کند خداوند اسرار شخصی و خانوادگی او را فاش می کند.

فائزه هاشمی، مرگ هاله سحابی را با شهادت حضرت زهرا(س) مقایسه کرد!
به گزارش افکار، فائزه هاشمی، در نشستی خصوصی در پاسخ به پرسشی مبنی بر نحوه‌ی فوت هاله سحابی، خطاب به حضار ادعا کرد: شهادت هاله سحابی به شدت تکان‌دهنده و تاسف برانگیز بود.
دختر هاشمی رفسنجانی در این جلسه با غیرقابل جبران خواندن مرگ هاله سحابی گفته است که بزرگی این فرد به حدی بود که با مرگ خود نیز حماسه آفرید و باعث افشا شدن پرده‌ای دیگری از رفتارهای غیر انسانی و غیر اسلامی گردید. ضربه به پهلو و دفن شبانه، آن هم در مراسم سوگ پدر، شهادت فاطمه‌واری را نصیب این بانوی مظلوم کرد.
این اظهارات فائزه هاشمی در حالی است که حدود ?? سال قبل یعنی در ?? خرداد ??، ?? نفر از اعضاء نهضت آزادی و افراد موسوم به ملی مذهبی‌ها به دلیل انتقاد از سیاست‌های اقتصادی دولت آقای هاشمی رفسنجانی و به دستور ایشان بازداشت شدند.

سید احمد خاتمی امام جمعه موقت تهران در مراسمی که به مناسبت بزرگداشت یوم الله پانزده خرداد پیش از ظهر روز ??خرداد در مهدیه تهران برگزار شد تلویحا به سخنان اخیر هاشمی رفسنجانی پاسخ داد.

ادامه مطلب...

آخر هم مشخص نشد منظور محمود احمدی‌نژاد از شخصی که او را در مراسم سخنرانی جمعه شبش «رییس» خطاب کرد چه کسی بوده است. «مخلص آقای رئیس هم هستیم! نوبت شما هم میشود! من همه شما را دوست دارم و نوکر همه شما هم هستم». این جمله‌ای است که وقتی رییس‌جمهور در مراسم جمعه شب سخنرانی‌اش در حرم امام خمینی با شعار و اعتراض گروهی از مردم روبه‌رو شد، با خنده خطاب به فردی گفت که هویت او قابل تشخیص نبود.
آخر هم مشخص نشد منظور محمود احمدی‌نژاد از شخصی که او را در مراسم سخنرانی جمعه شبش «رییس» خطاب کرد چه کسی بوده است.

«مخلص آقای رئیس هم هستیم! نوبت شما هم می‌شود! من همه شما را دوست دارم و نوکر همه شما هم هستم». این جمله‌ای است که وقتی رییس‌جمهور با شعار و اعتراض گروهی از مردم در مراسم سخنرانی جمعه شب در حرم امام خمینی روبه‌رو شد، با خنده خطاب به فردی گفت که هویت او قابل تشخیص نبود.

به گزارش پارسینه، یک روز پس از این جمله حاشیه‌ساز احمدی‌نژاد، برخی سایت‌های خبری ادعا کردند منظور وی از آقای رییس، «سعید حدادیان» مداح اهل‌بیت بوده است.

حدادیان در پاسخ به پارسینه در همین رابطه این‌گونه توضیح داد: «من نه رییس ِ رییس‌جمهور هستم و نه ایشان مخلص من!»

او در ادامه? گفت‌و‌گوی کوتاهش با پارسینه گفت: «آن شب من اصلا در حرم امام (ره) نبودم و در مجلس روضه آیت‌الله خوشوقت حضور داشتم. از سوی دیگر پس از اتمام این مجلس به هیأتی دیگر در شرق تهران رفتم و پس از سخنرانی آقای حسینیان، نماینده? مجلس مداحی کردم.»

حدادیان افزود: «من اگر بخواهم حرفی به آقای رییس‌جمهور بزنم نیازی به این کارها ندارم، بلکه از تریبون خودم آن را اعلام خواهم کرد. کاری که تا کنون نیز آن را انجام داده‌ام و مشکلی هم نبوده است.»

گفتنی است در روزهای گذشته، فایل صوتی از سعید حدادیان منتشر شده است که حاوی اظهارات جنجالی او پیرامون رابطه? احمدی‌نژاد و مشایی بوده است. این فایل در حال حاضر در سطح وسیعی از طریق بلوتوث در گوشی‌های تلفن همراه انتشار یافته است.

رئیس‌جمهور در حین برگزاری مراسم با آیت‌الله لاریجانی، علی لاریجانی، آیت‌الله مهدوی کنی و سیدحسن خمینی خوش‎و‎بش کرد و با علیکم ‌السلام آغشته به لبخند به سلام هاشمی رفسنجانی پاسخ داد.

ادامه مطلب...

خبرگزاری فرانسه خبر داد: رئیس‌جمهور ایران بار دیگر تاکید کرد که تا زمانی که اسرائیل وجود دارد، خاورمیانه روی آرامش به خود نخواهد دید.

این خبرگزاری به نقل از احمدی‌نژاد نوشت: همه مردم منطقه باید در مسیر محو سلطه آمریکا در منطقه و محو رژیم صهیونیستی حرکت کنند.

خبرگزاری فرانسه همچنین بر مخالفت ایران با طرح تشکیل فلسطین در مرزهای ???? تاکید کرده و تصریح کرده است که ایران این طرح را "شیطانی" می‌داند.

روزنامه صهیونیستی هاآرتص نیز در بازتاب سخنان رئیس جمهوری کشورمان نوشت: احمدی‌نژاد اسرائیل را متهم کرد که مهمترین عامل بی‌امنیتی در منطقه و جهان است و تصریح کرد که جهان به زودی شاهد فروپاشی اسرائیل و آمریکا خواهد بود.

این نشریه همچنین به طرح انتقادات بین‌المللی از کشورمان پس از طرح موضوع لزوم محو اسرائیل از نقشه در سال ???? پرداخته و در خصوص آن قلم‌فرسایی کرده است.

با این حال، بخش فارسی بنگاه سخن‌پراکنی دولتی انگلیس، بی‌بی‌سی، سعی کرد تا بیشتر به حواشی سخنرانی شب گذشته آقای احمدی‌نژاد بپردازد و سعی کرد با استفاده از برخی شعارها سعی در القای اختلاف

حاج حسین سلیمانی» از جمله محافظان بیت حضرت امام خمینی (ره) بود. خاطرات وی که در سال ???? از سوی مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است حاوی نکات جالبی از زندگی آن بزرگ‏مرد تاریخ معاصر جهان است. گوشه‏ای از این خاطرات که مربوط به روزهای آخر است در چند قسمت به شما تقدیم می‏شود:


* اقدامات بعد از فوت امام (ره)
ساعت ?:?? نیمه‏شب، قسمت بیرونی منزل محقر حضرت امام را که ملاقات داخلی ، خارجی و خصوصی امام در خلال سالیان متمادی پس از پیروزی انقلاب در آن صورت می گرفت و مبدا تمام تصمیم‏گیری‏ها و هدایتگری‏های انقلاب بود، برای تغسیل امام مهیا کردند. این منزل بی‏آلایش ،همواره، موجب شگفتی مهمانان به خصوص مهمان های خارجی را فراهم می ساخت . وزیر امور خارجی شوروی که به ایران آمده بود متحیر شده بود، متحیر شده و مدام به در و دیوار منزل نگاه می کرد که آیا امام در اینجا ساکن است و تمام بر نامه ریزی های کلان نظام را در اینجا می‏دهد!

برای غسل دادن امام، دو تخت آوردند ؛ یکی برای شست‏وشو و یکی برای کفن کردن. پیکر امام را از بیمارستان اختصاصی امام به روی تخت مخصوص تغسیل انتقال دادیم. حدود بیست نفر آنجا جمع بودند حاج احمد آقا بالای پله ی ورودی ایستادند و گفتند: «همه بروند بیرون تا ما بتوانیم کارمان را انجام دهیم». بعد به من گفتند: «فلانی شما پشت در بایست تا کسی داخل نشود».

تنها آقایان توسلی، صانعی، انصاری کرمانی، امام جمارانی، سید حسن آقا (فرزند حاج احمد آقا)، مسیح بروجردی(نوه‏ی حضرت امام) و یکی ، دو تای دیگر که در حال حاضر اسم آنان را به خاطرندارم باقی ماندند.

خانواده حضرت امام ونیز آقایان هاشمی و مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای در این مرحله حضور نداشتند. ظاهراً در حدود ساعت دوازده و یک بعد از نیمه شب آن دو بزرگوار برای برنامه ریزی کارهای که عهده‏دار آن بودند ،رفتند . حتی آقایان:میر حسین موسوی و اردبیلی هم آنجا نبودند.تنها برخی از نمایندگان مجلس و اعضای دفتر امام همچون آقای میریان،بهاءالدینی ،سید محمد هاشمی و فراهانی حضور داشتند.

مسؤولیت شست‏وشوی امام با «حاج عیسی» خدمتگزار معروف و زحمتکش امام بود. آقای توسلی مسئول نیت کردن غسل و مراسم تشریفات مربوط به آن بود . غسل دادن شروع شد و تمام مراحل شرعی و دینی را یک به یک انجام دادند .

در ابتدا قرار نبود از مراحل شست‏وشو فیلم برداری صورت گیرد. ولی در ادامه ی کار آقای انصاری کرمانی صحبتی را با مرحوم حاج سید احمد آقا انجام دادند و ایشان قبول کردند که فیلمبرداری صورت گیرد؛ ولی دستگاه فیلمبرداری وقتی آماده شد که شست‏وشو انجام شده و زمان کفن کردن فرا رسیده بود. دوربین، تنها چند دقیقه از مراسم تکفین را ثبت کرد.

بدن امام را از روی تخت اول به تخت دوم انتقال دادند و کفن‏پیچ کردند. تمام آقایان بالای سر امام ایستاده بودند و مراسم بستن کفن ها انجام شد .

در لحظات آخر حاج احمد آقا گفتند: «صبر کنید که من می خواهم آخرین دیدارم را با آقا داشته باشم».

بالای سر امام آمدند و سرشان را به پیشانی امام گذاشتند، و زمزمه‏هایی کردند که شنیده نمی‏شد و چند ثانیه به همان حال باقی ماندند. طبعا این صحنه با آنچه که تلویزیون پخش کرد که حاج احمد آقا بعد از فوت امام بالای پیکر امام بودند، فرق دارد . چون ترسیم آن لحظه کار مشکلی است و تن انسان را می‏لرزاند.

بعد از اتمام مراسم تکفین، افراد کنار بدن امام ایستادند و این صحنه هم فیلمبرداری شد. بعد از آن جنازه به سردخانه‏ای که در آن محیط وجود داشت، منتقل شد و تا صبح روز بعد در آنجا باقی ماند . گاهی اوقات اعضای دفتر و برادران سپاه، پشت در بسته‏ی سردخانه می‏رفتند و قرآن می‏خواندند. بدن امام حدود ? ساعت در یخچال بود.

قبل از اینکه اخبار هفت صبح رادیو خبر ارتحال امام را اعلام کند، آقای انصاری جایگاه شیشه‏ای مخصوص قرار دادن بدن را در مصلای تهران مهیا کرده بود. این طرح که بدن امام در محفظه‏ی شیشه‏ای قرار گیرد تا مردم تا مردم با آن وداع کنند، از حاج احمد آقا و اجرایش با آقای انصاری بود. به خاطر دارم که مرحوم حاج احمد آقا ابراز کرد که ما مایل نیستیم که پیکر امام، فورا دفن شود و خوب است طوری برنامه بریزیم که جسم ایشان حدود ?? ساعت در جایی قرار گیرد که مردم بتوانند بیایند و با ایشان وداع کنند.

ساعت شش صبح به اتفاق آقایان توسلی، صانعی، رسولی ،انصاری، مسیح بروجردی و آقا سید حسن، جنازه‏ی امام را داخل یک دستگاه ماشین "هایس استیشن " قرار دادیم. بنده اسلحه به دست در کنار پیکر امام در ماشین بودم. در این حال به سمت مصلا حرکت کردیم.

آقای انصاری به عنوان هماهنگ‏کننده در ماشینی در جلو حرکت می کرد و ما هم در پی ایشان می رفتیم . اعلام شده بود که پیکر امام چند ساعت قبل از دفن، در مصلا قرار می گیرد تا مردم با آن تودیع کنند . در بین راه مردم عزا دار و سیاه پوش را می دیدم که دسته دسته به سمت مصلا در حرکت اند . هرچه به مصلا نزدیک تر می شدیم، به حجم جمعیت افزوده می شد و ما کند تر می توانستیم پیش برویم. در نزدیکی مصلا راه ها را بسته بودند و ماشین ها را جلو تر راه نمی دادند . داخل محوطه ی مصلا شدیم پرده های ماشین هایس را پایین کشیده بودیم و داخل ماشین پیدا نبود . از لا به لای جمعیت می گذشتیم . ماشین شانه به شانه ی جمعیت حرکت می کرد . مردم شعار می دادند و به سرو سینه می زدند و عزاداری می کردند و خبر نداشتند که ماشینی که از کنار آنها می گذرد، حامل پیکر امام است !

آقای توسلی و آقای رسولی در جلوی ماشین نشسته بودند و بنده و آقای مسیح بروجردی و آقای سید حسن درعقب ماشین و کنار جنازه‏ی امام بودیم . راننده ی ماشین «آقای سید محمد هاشمی» از برادران سپاهی بود .

مدت زیادی طول کشید تا مسیر را طی کردیم. در داخل مصلا وضعیت بدتر و حجم جمعیت بسیار زیاد بود. به جایگاهی که برای امام تدارک شده بود نزدیک شدیم . محوطه را به وسیله ی کانتینر حصارکشی کرده بودند و داخل محوطه خلوت بود. به طرف جایگاه مخصوصی که برای امام در نظر گرفته بودند رفتیم . یخچال و سرد خانه ای با محفظه ی شیشه ای ساخته بودند که قرار بود پیکر امام را در آن قرار گیرد . یک وسیله ی بالا بر هم قرار بود جنازه ی امام را بالا ببرد و بعد روی دست به داخل محفظه ی شیشه ای برده شود. ساخت یخچال مزبور را ظاهرا به شرکت مزبور سفارش داده بودند .ظرف ?? ساعت طرح یخچال را داده بودند و عملی شده بود .

به هر تقدیری جنازه را به داخل آن محفظه انتقال دادیم و بعد به سمت جماران برگشتیم .

مجددا با حاج سید احمد خمینی از جماران با هلی‏کوپتر به مصلا رفتیم. گفتنی است در جماران محوطه‏ی بازی متعلق به نیروی هوایی بود که برای نشست و برخاست هلی کوپتر در نظر گرفته شده بود. حدود بیست دقیقه با هلی کوپتر از مصلا و مکان استقرار جنازه‏ی امام بازدید کردیم و دوباره به جماران برگشتیم.

* آیت الله گلپایگانی و نماز بر پیکر امام (ره)

برای خواندن نماز بر پیکر امام، مرحوم آیت الله گلپایگانی در گرفته شدند. حاج احمد آقا با آقای جواد گلپایگانی فرزند آیت الله گلپایگانی هماهنگی های لازم را به عمل آوردند. آقا جواد در تلفن ابراز کرده بود: «به چه کیفیت و با چه وسیله ای می خواهید آقا (یعنی آیت‏الله گلپایگانی) را به تهران ببرید؟ یک وقت خدای نکرده مبادا مشکلی پیش بیاید»! ظاهراً منظورشان مشکل مسائل امنیتی بود و نیز نقص فنی وسیله و مانند آن بود. حاج احمد آقا گفته بود: «من ماشین خود امام و محافظ‏ های ایشان را برای این منظور می‏فرستم. تمام امکانات مهیاست و از این بابت مشکلی نیست».

قرار شد بعد از ظهر روز قبل از اقامه‏ی نماز، بنده به قم بروم و به اتفاق دیگر برادران همراه با محافظ ، آیت الله گلپایگانی را به تهران بیاورم. ماشین ضد گلوله‏ای برای این منظور در نظر گرفته شد که مخصوص حضرت امام بود و وزارت خارجه در اختیار امام گذاشته بود تا اگر قرار شد مرحوم امام روزی به جایی بروند، از این وسیله استفاده کنند . هیچگاه هم امام سوار این ماشین نشدند و معمولا حاج احمد آقا از آن ماشین استفاده می کردند.

به هر تقدیر به قم رفتیم . از پیش بیت آیت الله گلپایگانی خبردار بودند و ایشان در ساعتی از پیش تعیین شده سوار ماشین شدند. در داخل ماشین مرحوم آیت الله گلپایگانی، آیت الله صافی و آقا جواد فرزند آیت الله گلپایگانی بودند در ماشین دیگر هم که برای اسکورت در نظر گرفته شده بود . نزدیکان بیت و اعضای دفتر آقای گلپایگانی سوار شدند و به سمت تهران حرکت کردیم. در مسیر هم مدام با تهران ارتباط مستقیم داشتیم. من رانندگی ماشین را به عهده داشتم و از داخل آینه‏ی جلوی ماشین دیدم که آقای گلپایگانی عمامه‏شان را از سر برداشتند و روی صندلی کنار دستشان گذاشتند. در مسیر که می‏رفتیم، به بیان خاطراتی از حضرت امام پرداختند . یک جا قریب به این مضموم فرمودند: «ایشان اسلام را احیا کرد. اسلام را در ایران زنده کرد و زحمات زیادی کشید». در خلال گفتن این جملات، صدایشان می لرزید و می‏گریستند. معلوم بود که خیلی به امام ارادت و علاقه دارند.

وقتی که به جماران رسیدیم، منزل آقای رسولی محلاتی در کنار دفتر و بیت امام برای استراحت آقای گلپایگانی تدارک دیده بودند. شب را هم در همان جا اقامت کردند.

روز بعد ? صبح، به اتفاق حاج احمد آقا و مرحوم آیت الله گلپایگانی سوار ماشین شدیم و به طرف مصلا حرکت کردیم . در ماشین نفر سومی هم نشسته بود که آیت الله صافی بود. بقیه ـ حتی آقا جواد گلپایگانی - در ماشین‏های دیگر در ستون اسکورت بودند .

مسیر خاصی را برای حرکت ماشین ما آماده کرده بودند که از همان مسیر عبور کردیم تا جایی که قرار بود نماز در آنجا اقامه شود، پیش رفتیم. جنازه‏ی امام را از قبل از داخل محفظه‏ی شیشه‏ای مخصوص خارج کرده و درون ماشین یخچال‏دار مخصوص قرار داده بودند .

ماشین حامل پیکر امام به نقطه ای از مصلا که بنا بود در آنجا بر بدن امام نماز خوانده شود، آمد و دقایقی بعد نماز به امامت مرحوم آیت الله گلپایگانی برگزار شد که صحنه‏ی مربوط به آن را در تلویزیون به نمایش گذاشتند. تمام شخصیت‏ها در این نماز حاضر بودند. سران برخی از ممالک اسلامی هم به عنوان میهمان در این مراسم شرکت داشتند. حضرت آیت الله خامنه‏ای رییس جمهور وقت و آقای هاشمی رییس مجلس شورای اسلامی نیز در صف اول حاضر بودند .

جمعیت چه در حین نماز و چه بعد از آن هجوم آورد و افراد مایل بودند جلو بیایند و بدن امام را از نزدیک ببینند. فشار عجیبی از سوی جمعیت به قسمت‏های جلو وارد می شد . از قبل چند ردیف مانع برای کنترل جمعیت تعبیه کرده بودند . از افراد خاصی هم برای حفظ امنیت و حفاظت مراسم دعوت به عمل آورده بودند؛برای مثال از انجمن های اسلامی تهران و ستاد ائمه ی جمعه و ستاد بر گزاری مراسم نماز جمعه . هر کدام از این گروه ها برای حفظ مراسم و کمک به حفاظت سپاه بر نامه هایی داشتند؛ ولی شوق اشتیاق مردم به حدی بود که هیچ کس در بند آداب و ترتیب نبود . به یاد دارم که اتوبوس ها و کانتکس های دو طبقه به عنوان حصار، دور تا دور آن محوطه شانه به شانه ی هم پارک کرده بودند تا هجوم جمعیت را کنترل کند؛ ولی سیل جمعیت را می دیدیم که از بالای ماشین ها پایین می پرند و اصلا هم به فکر ارتفاع سه چهار متری ماشین ها و کانتکس ها نبودند . نمی دانم از آن سو چگونه از این ارتفاع بالا می رفتند و از این سو با کدام جرات پایین می پریدند ! تنها چیزی که مسئله را حل می کرد عشق مردم به امام بود.

در نزدیکی جای که پیکر امام روی زمین بود هجوم جمعیت بیداد می کرد. حتی شخصیت های درجه یک هم درآن حال در پی آن بودند که جلو بروند و دستی به پیکر امام بزنند و خود را با آن تبرک کنند . قدری بعد پیکر امام را به ماشین منتقل و از آنجا دور کردند تا در مسیرهای تعیین شده به سمت بهشت زهرا تشییع کنند. ظاهرا اکثر مردم متوجه ی انتقال پیکر امام نشده و فکر می کردند که بدن هنوز همان مکانی است که برای نماز بر زمین گذاشته اند. لذا هجوم بی وقفه ادامه داشت .

ماشین حامل پیکر امام دور می شد . از این دست ماشین ها چند نوع شبیه هم مهیا کرده بودند و قرا ر بود یکی از آنها حامل پیکر امام و بقیه برای رد گم کردن باشد. با این وصف آن روز موفق به تشییع پیکر امام نشدند .

در آن حال بنده در پی آن بودم که حاج احمد آقا و آیت الله گلپایگانی را از شلوغی دور کنم. آن دو بزرگوار را به کنار دیواری بردم و نشستیم تا قدری استراحت کنیم. هوا بسیار گرم بود و آقایان از صبح تا آن‏موقع درگیر سرو صدا و شلوغی و هجوم جمعیت بودند و حسابی کلافه شده بودند. آقای محسن رضایی هم در آن شرایط در کنار ما بودند.

قدری آنجا ماندیم و دیدیم نتیجه‏بخش نیست و هجوم کمتر نمی شود و راه گریز نیست. بنده و برادران سپاه و نیروی حفاظت، دست در دست یکدیگر دیوار گوشتی درست کرده و از آقای گلپایگانی و حاج احمد آقا مراقبت می کردیم. در این حال حاج احمد آقا رو کردند به آیت الله گلپایگانی و گفتند: «بهتر است من از یک سمت بروم و شما از سمت دیگر تا از این مخمصه خلاص شویم». بعد رو کردند به من که: «حسین آقا! شما کنار آقای گلپایگانی باشید و ایشان را از اینجا خارج کنید و هر جا خواستند ببرید». آقای محسن رضایی به حاج احمد آقا گفتند: «من هم شما را می‏برم».

تعدادی از برادران حفاظت، آقای محسن رضایی و حاج احمد آقا را در بر گرفتند و از یک سو رفتند و طبعاً بخشی از جمعیت که به سمت احمد آقا هجوم می آوردند، به سمت حرکت ایشان متمایل شدند و فشار روی آیت الله گلپایگانی کاهش یافت . من هم به کمک تنی چند از بچه ها حفاظت ،دست ها را به هم حلقه کردیم و آقای گلپایگانی را در میان گرفتیم.

در آن گیرو داد معلوم نبود که آیت الله صافی در کدام سمت و سو است و سیل جمعیت ایشان را به کدام سمت برده است آیت الله گلپایگانی نگران آقای صافی بودند و گفتند: «اگر ممکن است خبری از ایشان بیاورید که کجا هستند؟» ما از طریق بی‏سیمی که در اختیارمان بود کسب خبر کردیم . خبر رسید که ایشان به یکی از پاسگاه‏های نیروی انتظامی منتقل شده‏اند و آنجا هستند.

در آن حال به آیت الله گلپایگانی عرض کردم بلکه بتوانیم سوار ماشین شویم. فشار جمعیت طبعاً اجازه نمی‏داد که به ماشین مورد نظر سوار شویم. حتی حاج آقا جواد و حاج آقا باقر ـ فرزندان آیت الله گلپایگانی ـ را لابه‏لای جمعیت می‏دیدیم و نزدیک ما بودند؛ ولی جمعیت انبوهی که بین ما حایل بود نمی‏گذاشت، با هم تلاقی کنیم . فشار و هجوم جمعیت باعث شد که چند بار عصای آیت الله گلپایگانی از دستشان افتاد و کفش‏هایشان از پایشان در آمد و حتی عمامه از سرشان افتاد .

از کنار دیواری که در جوار آن پناه گرفته بودیم ، چند متر دور شدیم و وارد یک محوطه‏ی باز در مصلا شدیم . وضع بدتر شد و جمعیت بیشتر به ما و آیت الله گلپایگانی فشار می آورد .

قدری آن سوتر یک وسیله‏ی نقلیه متعلق به کمیته‏ی انقلاب اسلامی پارک کرده بود. من به نظرم رسید که بهترین کار این است که آیت الله گلپایگانی را به آن وسیله برسانیم و سوار کنیم. با هر مکافات و سختی که بود پیش رفتیم و به ماشین رسیدیم. راننده‏ی ماشین معلوم نبود کجاست؟ او را صدا کردیم. قدری بعد راننده پیدا شد و در ماشین را باز کرد. آقای گلپایگانی را سوار کردیم. ظاهرا آقا جواد هم خود را به ما رساند و سوار شدند.

به راننده ی ماشین گفتیم حرکت کند. خودرو کمیته با هزار زحمت از جا کنده و از لابه لای جمعیت خارج شد و خودش را به خیابان رساند. بر خلاف مسیر جمعیت، بی‏هدف در عباس آباد تهران و خیابان شهید بهشتی می‏راندیم. در آن منطقه دنبال خانه ا ی بودم که درش باز باشد و آیت الله گلپایگانی در آن نفسی تازه و استراحت کنند. ما هم بلکه برویم ماشین خودمان را بیاوریم و آقا را سوار کنیم .

در هیچ خانه‏ی باز نبود به نظر می‏رسید که همه‏ی مردم در خیابان هستند. قدری پیش رفتیم و در نهایت دیدیم مقابل خانه‏ای، پیرمردی که ظاهرا دستش شکسته بود روی صندلی نشسته است و پیرزنی هم در کنار اوست. ماشین را در کناری پارک کردیم. آیت الله گلپایگانی را به آن دو کهنسال، معرفی کردیم. با اشتیاق و روی گشاده ما را به درون خانه شان راهنمایی کردند. با آنکه برایشان سخت بود، فرشی در حیاط پهن کردند. آقای گلپایگانی روی آن نشستند بعد برای ما شیر و هندوانه و آب خنک آوردند و پذیرایی مفصلی کردند. خودشان هم خیلی خوشحال بودند. فرزندان آیت الله گلپایگانی (آقا باقر و آقا جواد) به همراه تنی چند از نیروهای حفاظت که با ما بودند، نزد آقای گلپایگانی در آنجا ماندند و بنده دوباره به مصلا بازگشتم تا ماشین ضد گلوله‏ی امام را با خود بیاورم. دیگر از ستون اسکورت خبری نبود و همه متفرق شده بودند.

با زحمت بسیار ماشین امام را به منزل محل استقرار آیت الله گلپایگانی آوردم. خدمت شان عرض کردم که کجا تشریف می برید ؟ فرمودند: «قم»!

آقا و همراهانشان را سوار کردیم و حرکت کردیم . مسیری را از بیرون تهران انتخاب کردیم. می‏دانستم که از تهران و بهشت زهرا بخواهیم عبور کنیم، باز به راه‏بندان و فشار جمعیت می‏خوردیم. چند بار خواستیم از مسیر منتهی به میدان آزادی حرکت کنیم ، ولی مشاهده کردیم که راه بسته است و جمعیت با پای پیاده به سمت بهشت زهرا روان است .

به هر کیفیتی که بود بعد از ظهر آن روز ـ حدود چهار و پنج ـ به قم رسیدیم و آیت الله گلپایگانی را به بیتشان رساندیم .

بعد از آن بنده خودم را سریعاً به تهران برگشتم تا خودم را به مراسم تدفین امام برسانم. نزدیکی‏های مغرب بود که به بهشت زهرا رسیدم. یکسره با همان ماشین امام جلو رفتم و تا نزدیک‏ترین جایی که با ماشین می‏شد رفت ، پیش رفتم. از قبل می‏دانستم که چه جایی را برای پارک ماشین ها در نظر گرفته‏اند. پاسداران بیت امام هم در نقاط مختلف حضور داشتند و بنده را می‏شناختند و راه را برایم باز می‏کردند. با این حال متاسفانه وقتی که به بهشت زهرا رسیده بودم که مراسم تدفین امام تمام شده بود .
بعد از آن بنده به بیت امام در جماران بازگشتم.

* با احمد آقا بر مزار امام

بعد از تدفین امام، شب‏ها به طور مرتب همراه حاج احمد آقا - که لباس شخصی به تن می‏کردند- به بهشت زهرا می‏آمدیم. هنوز محل دفن امام در یک محوطه‏ی باز و بیابان و پر گرد و خاک قرا ر داشت و هیچ آبادانی در آن صورت نگرفته بود. با این حال، مردم در قالب هیئت ها و دسته ها، تا صبح مشغول عزاداری و سینه‏زنی بودند.

هر بار که با حاج احمد آقا به آنجا می رفتیم ،پنج شش ساعت و تا پاسی از شب بودیم . گاهی اوقات ایشان به محل دفن امام نزدیک می شدند.در این حال به محافظانشان می گفتند: «کسی دنبال من نیاید! فقط شما حسین آقا! دورادور مراقب من باشید».

بعد همراه با مردم که ایشان را در آن لباس نمی‏شناختند، تا آنجای که می‏توانستند، جلو می‏رفتند. (گاه تا پنج شش متری مزار امام) گاه از جمعیت فاصله می‏گرفتند و حدود صد تا دویست متر دورتر از مدفن امام می‏نشستند و خیره به موقعیت دفن می نگریستند. این برنامه تا چهلم حضرت امام ادامه داشت .

بعد از تدفین امام، همسر، دختران و عروسشان روزی یک بار برای زیارت مضجع شریف آن رهبر سفر کرده به صورت ناشناس به بهشت زهرا می آمدند .

روز رحلت امام تلخ ترین روز عمرمان بود. آن روز و وقتی که خبر ارتحال امام اعلام شد پیش از آنکه در هجران آن سفرکرده بسوزیم که جانمان بود و همه چیزمان بود؛ همه‏ی ما سخت نگران آینده‏ی انقلاب بودیم. در همین حال هر وقت یاد آن لحظه‏ها می‏افتیم، تن ما می لرزد و در آن لحظه در فهم و باور ما برای امام خمینی جانشینی وجود نداشت و در آن لحظه در حالی می بایست مرگ آن روح بلند و مرد الهی و معنوی و روحانی را می پذیرفتیم که در اطرافمان دشمنان خارجی انقلاب صف آرایی کرده بودند تا اینکه شب آن روز خبر انتخاب مقام عظمای ولایت مرجعیت مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی خامنه‏ای به رهبری جمهوری اسلامی ایران از سوی مجلس خبر گان رهبری آرامشی در دل ها ایجاد کرد و ما را به آینده ی کشور اسلامی مان امیدوارتر کرد.

خوشحالیم که بعد از رحلت ایشان، رهبری کشور به دست با کفایت مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مد ظله العالی) سپرده شده. بنده یکی دو سال نیز افتخار خدمتگزاری نزد ایشان را پیدا کردم و بعد به قم انتقال پیدا کردم و این توفیق از من سلب شد.

حجت الاسلام مهدی طائب در گفت‌وگو با فارس در خصوص اظهارات و سرزنش اخیر حامیان فتنه نسبت به جریان انحرافی، گفت: بنده جریان انحرافی را با جریان اصلاحات یکی می‌دانم و در واقع آنها دو لب یک قیچی برای سیستم خارجی هستند و ریشه اصلی این دو به سازمان سیا بازمی‌گردد.

وی بیان داشت: در جریان فتنه عده‌ای به ابزار بودن خود آگاهی داشته و برخی نیز این موضوع را نمی‌دانستند؛ کسانی که به این امر واقف بودند امروز در برابر جریان انحرافی نه تنها خیلی اظهارنظر نمی‌کنند بلکه دچار افسردگی شده‌اند چرا آنها چنین انتظاری نداشتند.

* سرزنش جریان انحرافی توسط حامیان فتنه «فرار رو به جلو» است

حجت‌الاسلام طائب در ادامه افزود: این افراد انتظار داشتند جریان اصولگرایی و احمدی‌نژاد از درون توسط جریان انحرافی به پوسیدگی، شکست و سقوط دچار شود تا از این طریق عدم توانمندی اصولگرایان را ثابت کنند.

وی تأکید کرد: بنابراین نقد و ملامت فعلی این افراد نسبت به جریان انحرافی «فرار رو به جلو» است و در واقع عزایی است که در شکل سرور بیان می‌شود.

* حامیان فتنه انتظار داشتند جریان انحرافی در ? سال گذشته مقابل رهبری مقاومت کند

این کارشناس مسائل سیاسی اضافه کرد: برخی از این افراد گفته بودند ما انتظار داشتیم جریان انحرافی در مقابل رهبر انقلاب مقاومت کند اما فکر نمی‌کردیم ? سال طول بکشد بنابراین باید از‌ آنها پرسید شما چرا چنین انتظاری داشتید؟

وی گفت: حامیان فتنه از اول نسبت به جریان انحرافی آگاهی داشتند لذا انتظار آنها این بود که عملکرد فعلی جریان انحرافی ابتدای فعالیت دولت اصولگرا انجام شود و موفق هم باشد اما درایت رهبر معظم انقلاب و بصیرت مردم موجب شد جریان انحرافی ? سال در زمین زدن رئیس جمهور و منحرف کردن وی ناکام بماند.

حجت‌الاسلام طائب بیان داشت: کسانی که در حال حاضر دست به سرزنش جریان انحرافی زده‌اند گمان می‌کردند رئیس جمهور از مسیر منحرف می‌شود، استعفا می‌دهد یا مجلس به عدم کفایت وی رأی می‌دهد و آنها نیز می توانند با هیاهو به میدان آمده و کاندیدا معرفی کنند و حتی شکست اصولگرایان را اعلام کنند.

وی گفت: این افراد در کمال تعجب دیدند که هیچ اتفاقی نیفتاد و رئیس جمهور به فعالیت خود ادامه داد لذا مأیوسانه رو به جلو فرار می‌کنند تا کسی متوجه نشود آنها یک جریان واحد بوده‌اند از این‌رو نقدهای مأیوسانه علیه جریان انحرافی ارائه می‌دهند.

این کارشناس مسائل سیاسی تأکید کرد: بنابراین حامیان فتنه که امروز به سرزنش جریان انحرافی می‌پردازند هم این جریان را می‌شناختند و هم با یکدیگر همدست بودند.

* نوع فعالیت جریان انحرافی مانند مدل سیستم‌های جاسوسی است

وی گفت: سیستم‌ امنیتی باید ببیند جریان انحرافی به کجا وابسته است؛ هر چند نوع کارهای آنها نشان می‌دهد، مدل جریان انحرافی مانند مدل سیستم‌های جاسوسی است.

این کارشناس مسائل سیاسی با اشاره به تکذیب هرگونه ارتباط جریان انحرافی با هاشمی رفسنجانی توسط دفتر وی،‌ اظهار داشت: تکذیب کردن این ارتباط بسیار خوب است و همین امر نشان می‌دهد کسانی که متوجه کارها هستند شباهت‌ها را پیدا کرده‌اند و با اینکه ارتباط مستقیمی ندارند، نوع اقدامات و اهداف آنها نشانگر نوعی همسویی بین جریان فتنه و جریان انحرافی است.

وی در خاتمه تأکید کرد: بنده نمی‌گویم آقای هاشمی با جریان انحرافی ارتباط داشته است چرا که خود وی با آنها ارتباط ‌گیری نمی‌کند اما باید دید کدام حلقه اصلی به مهدی هاشمی که در انگلیس است و جریان انحرافی پناه داده است.

ادامه مطلب...

ادامه مطلب...