داودبنکثیر رقی گوید: نزد امام جعفر صادق علیه السلام بودم که آب خواستی، وقتی نوشید، دیدم که می خواهد گریه کند و اشک در چشمانش حلقه زد.
سپس فرمود: ای داود، خدا، قاتل حسین را لعنت کند. یاد مظلومیت حسین(ع) زندگی را چه قدر ناگوار میسازد! من هر گاه که آب سردی مینوشم به یاد حسین(ع) میافتم.
هر بنده خدایی که آب نوشد و حسین(ع) را یاد کند و قاتل او را لعن نماید، خدا برایش صد هزار نیکی نویسد و صد هزار بدی از او پاک کند، و او را صد هزار درجه فرابرد. و چنان باشد که گویی صد هزار برده را آزاد کرده باشد.
و خدا او را در روز رستاخیز با روی سفید و درخشان محشور سازد.
متن حدیث:
عن داود بن کثیر الرقی، قال: کنت عند أبی عبدالله علیه السلام أذا استشقی الماء، فلما شربه رأیته و قد استعبر و أغر و رقت عیناه بدموعه، ثم قال: یا داود، لعن الله قاتل الحسین، فما أنغض ذکر الحسین للعیش! إنی ما شربت ماء باردا إلا و ذکرت الحسین و ما من عبد شرب الماء فذکر الحسین و لعن قاتله إلا کتب الله له مائة ألف حسنه و محاعنه مائة ألف سیئة و رفع له مائة ألف درجة و کان کأنما أعتق مائة أعتق مائة ألف نسمة و حشره الله یوم القیامة أبلج الوجه.
«امالی صدوق، صفحه 205»
ارسال شده در پنج شنبه 92/8/16 ساعت 8:50 ص نویسنده : ایمان احمدی