.jpg)
معاون وزیر خارجه آمریکا تلویحا از هاشمی و مشایی جانبداری کرد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، وندی شرمن با انتقاد از «سرکوب سرسختانه در انتخابات ایران» گفت: «احتمالا نامزدهایی هستند که از نظر گفت‌و‌گوهای هسته‌ای با ایران، برای ما جذاب‌ترند؛ هر چند پرونده اتمی ایران در دست رهبر این کشور است و نه هیچ کس دیگر و اوست که حرف آخر را در این زمینه می‌زند.»وی که در کمیسیون روابط خارجی سنای آمریکا سخن می‌گفت، ضمن محکوم کردن «سرکوب سرسختانه» در فرایند انتخابات ایران گفت؛ شورای نگهبان در ایران، از معیارهایی گنگ و مبهم برای حذف نامزدها استفاده می‌کند. بدون یک فرایند شفاف، برای ما دشوار است که بگوییم انتخابات ایران آزاد، منصفانه و نماد اراده ایرانیان است.
این مقام آمریکایی با وجود آن که مدعی بود از هیچ نامزدی حمایت نمی‌کند، گفت: «محافظه‌کاران بسیار می‌کوشند که مشایی و رفسنجانی را حذف کنند؛ زیرا گمان می‌کنند که این دو نفر به اندازه کافی استوار و سرسخت نیستند.»
در همین حال جفری گدمین رئیس پیشین رادیو اروپای آزادی و مدیر اجرایی مؤسسه لگاتوم، در فارین پالیسی، نوشت: انتخابات امری خطیر است. و از همین روست که وقتی جان کری اخیرا گفت ایران «دولتی انتخابی دارد» و زمانی که چاک هیگل، در جلسه بررسی رای اعتماد برای وزارت دفاع آمریکا، ایران را دارای «حکومتی مشروع و انتخابی» دانست، چشم‌ها از حیرت خیره شد. دمکراسی تنها با برگزار کردن انتخابات میسر نمی‌شود. آری، ایران دارای حکومتی انتخابی است، اما همچنان که جان کری و چاک هیگل هم می‌دانند، همه انتخابات‌‌ها برابر خلق نشده‌اند!
وی آنگاه در توضیح علت زیر سوال بردن انتخابات در ایران نوشت: اکنون شورای نگهبان تحت امر رهبری شامل 12 نفر از فقها و حقوقدانان، صلاحیت کاندیداها را بررسی می‌کند و احتمالا صلاحیت لیبرال‌ها، مخالفان نظام اسلامی و اصلاح‌طلبان تأیید نخواهد شد. با این وصف وقتی جان کری و چاک هیگل درباره انتخابات در ایران سخن می‌گویند به راستی در ذهنشان چه می‌گذرد؟
از سوی دیگر وب‌سایت رادیو فرانسه در تحلیلی به قلم «رضا - ت» از همکاران رادیو آمریکایی فردا به تحلیل سخنان وندی شرمن علیه انتخابات ایران و سرکوب سازمان یافته مخالفان پرداخت و تصریح کرد که برای آنها هاشمی گزینه مطلوب‌تری است چرا که او می‌تواند روند مذاکرات را به شیوه سالهای 2003 تا 2005 برگرداند.
اشاره رادیو فرانسه به سالهایی است که اصلاح‌طلبان با فشار از سمت دولت و مجلس، از تیم هسته‌ای خواستند تعلیق همه برنامه‌های هسته‌ای و ماقبل آن را بپذیرند؛ اتفاقی که دو سال و نیم طول کشید اما غرب به حداقل تعهدات خود پایبندی نشان نداد.
