ارسال شده در سه شنبه 92/1/13 ساعت 10:44 ص نویسنده : ایمان احمدی
ما نیز می توانیم _ احساس تکلیف_ کنیم.
به مناسبت سال جدید، به دیدار مظلومترین شهدای زنده کشورمان برویم.
همان ها که سالهاست زندانی این دنیای فانی شدند،
جانبازهایی که بعداز دوران دفاع مقدس ناچار شدند ما بقی زندگی خود را در یک چهار دیواری سپری کنند،
جانبازانی که داخل کولهپشتیشان سوغاتی از "جبهههای نبرد حق علیه باطل" برایمان آوردهاند.
آری...
جانبازان اعصاب و روان مظلومترین شهدای زنده این انقلاب هستند.
تلطف و احوالپرسى و خبرگیرى شاید _احساس تکلیفی_ باشد که سال هاست بر دوش مردم کشورمان باشد.
البته جانبازهای اعصاب و روان زیاد هم به کمک احتیاج ندارند؛ اما به محبت و ملاطفت و همراهى و همدلى، همه ما احتیاج داریم...
مطلب بعدی :
« عبادت خالصانه »
پیامهای عمومی ارسال شده