.jpg)
این بود عمل به منویات معظم له؟! ... این بود لبیک به تواصی رهبری انقلاب؟! ... این بود فرمانبرداری، اطاعت و ولایتمداری؟!
با اتفاقات رخ داده در کارزار استیضاح وزیر کار، شک ها به یقین بدل شد که آقایمان غریب است!
غریب از این جهت که حتی رؤسای قوا هم فرامین حضرتش را روی زمین می گذارند و عمل بدان را نه برای خود، بلکه تنها برای دیگران جایز می دانند!
با این وجود چه انتظاری می توان از سایرین داشت، زمانی که سران بلند پایه مملکتی، علیرغم توصیه مؤکد زعامت انقلاب مبنی بر حفظ وحدت، عکس و نقیض آن رفتار می کنند؟!
احسنتم نمایندگان! ... دست مریزاد دولتمردان! ... به کجا چنین شتابان!
«حاسبوا قبل أن تحاسبوا». به عقب برگردیم و کارنامه خویش را مرور کنیم و دریابیم که در طول دو سال اخیر، چه مقدار از وقت و انرژی و ظرفیت های دو قوای مجریه و مقننه، بر استیضاحات نافرجام و لجاجت های کودکانه، تلف شده است!
ریاست های 4 ساله و 8 ساله و پست و مقام و منصب، ارزش اتهام افکنی و تشنج آفرینی و از همه مهمتر، به مخاطره انداختن موقعیت نظام را نداشته و ندارد!
افراد و جریانات و دولت ها و ادوار مجلس و ... می آیند و می روند، اما این شجره طیبه نهضت روح الله است که انشاالله تا قیام بقیه الله (ارواحنا له الفداهُ) پایدار خواهد ماند.
فلذا روا نیست تا با اقوال و افعال غیر معقول و احساسی، ظرفیت های مادی و معنوی کشور و انقلاب را مصروف یارکشی ها ومنازعات بی ثمر سیاسی نماییم.
ای شیفتگان خدمت و نه تشنگان قدرت! ... ای نمایندگان ملت! ... ای دولتمردان مهرورز!
آیا شایسته بود که فقط و فقط بدلیل اختلاف نظر بر سر بودن یا نبودن یک شخص، خوراکی چند ماهه، آنهم در برهه حساس انتخابات یازدهم ریاست جمهوری، برای دشمنان قسم خورده انقلاب و رسانه های معاند نظام مهیا شود؟!
تداعی و تصور رویدادهای امروز صحن علنی مجلس، زمانی موجبات شرمساری بیش از پیش را فراهم می آورد که بدانیم این اتفاقات همزمان با ایام الله دهه مبارک فجر و سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی رخ داده است!
یقین داشته باشیم که می باید در قبال انجام هر یک از حرکات و سکنات خویش در برابر امام راحل عظیم الشأن، شهدای انقلاب و دفاع مقدس و تمامی ایرانیان ذوی الحقوق، جوابگو باشیم و از اقداماتمان دفاع نماییم.
با اینحال آیا می توان اتفاقات عصر 15 بهمن 1391 را در جهت تضمین مصالح و تأمین منافع جمهوری اسلامی ارزیابی نمود؟!
از یک طرفه به قاضی رفتن بپرهیزیم و برای یکبار هم که شده مصالح ملی را بر منافع شخصی و گروهی ارجح بشماریم. این را بدانیم که دیر یا زود، هر کدام از ما نیز همچون حاج آقا مجتبی تهرانی و مرحوم حسن حبیبی، سر بر سینه تراب خواهیم گذاشت و تنها نام ماست که به یادگار خواهد ماند.
حال به نیکی یا بدی نام بردن از ما توسط آیندگان، رابطه مستقیمی با اقدامات و افعالمان خواهد داشت.
رهبری معظم پیش تر از این خطاب به روسای دوقوه فرموده بودند: "دردمندانه می گویم، اگر در قیامت خداوند از من بپرسد چه کردی؟ من می گویم که کسی جز اینها را نداشتم" . "اگر به اختلافات خود ادامه بدهید به ملت و نظام اسلامی خیانت کرده اید"
به راستی حال و هوای اینروزها و لحظات رهبر معظم انقلاب پس از کش و قوس مجلس و دولت و آبی که به آسیاب دشمن ریخته شد چگونه است؟
