در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران شرایط و وظایف رهبری بیان شده ولی در هیچ کجا نیامده که رهبر باید علاوه بر فقاهت و بینش سیاسی و مدیریت و آگاهی از اوضاع مسلمین جهان, مرجع تقلید مردم هم باشد.
پاسخ:
گاهی از افراد کم اطلاع از موازین فقهی و یا از کسانی که در مسائل دینی و اجتماعی بیش از حد دچار احتیاط هستند شنیده می شود که می گویند: ولایت فقیه و رهبری در اسلام و قانون, جایگاه رفیعی دارد و اطاعت رهبر بر همه لازم است اما به شرط این که مرجعِ تقلیدِ همه و یا اکثر مردم باشد!
بزرگ ترین دلیل بر بی اساسی این تصور, رهبری و عمل خود امام قدس سره است. ایشان به تصدیق همه, حتی فقها و مجتهدین و مراجع بزرگ, مانند سیدنا الاستاد آیة اللّه العظمی گلپایگانی(ره) و دیگران, رهبر عظیم الشأن بودند و اطاعت از او را لازم می دانستند, ولی می دانیم مرجعیت همه جهان تشیع را نداشت بسیاری از مؤمنین در زمان امام(ره) مقلد دیگران بودند ولی نسبت به رهبری امام و وجوب اطاعت از او تردیدی نداشتند. آن چه که در یک رهبر شرط است اول فقاهت و آشنایی کامل به طرق استنباط و استدلال و سپس شرایط دیگر مانند عدالت و بینش سیاسی و غیره است.
برچسب ها : ولایت فقیه ,