2ـ راههای درمان فقر
هر گاه موفق شویم راههای جلوگیری از فقر را در جامعه اجرا کنیم، فقر بهطور طبیعی درمان میشود. بههمین جهت، مباحث این قسمت با بخش قبلی(پیشگیری از فقر) ارتباط دارد و به طور خاص به سیاستهای فقرزداییمیپردازد.
شناسایی فقرا و معرّفی خط فقر
شناسایی تهیدستان و ارزیابی امکانات و تواناییهای جامعه، در راه ریشهکنی فقر، نخستین گام به شمارمیآید. برای شناسایی فقرا باید ملاک مشخصیاز فقر ارائه شود و سپس تهیدستان از نظر تعداد، عمق فقر، منطقه و ... موردشناسایی قرار گیرند. بدین منظور معیاری با عنوان «خط فقر» معرفی شده استکه بر اساس آن، فقرای یک کشور و میزان فقر آنها را مورد شناسایی قرارمیدهند. اقتصاددانان، در معرفّی خط فقر،بهطور عمده به فقر مطلق توجهمیکنند. معیار خط فقر مطلق، بر اساس نیازهای اصلی انسان و اغلب بر حسبمنابع مورد نیاز برای حفظ سلامتی و تأمین کارآیی جسمانی تعریف میشود.فقر مطلق یا معیشتی از طریق قیمتگذاری نیازمندیهای اساسی زندگی افراداندازهگیری میشود. درنیووسکی (drenowski) و اسکات (scot) در شاخصسطح زندگی، نیازهای اساسی جسمانی را در سه محور تعریف کردهاند.
الف) تغذیه که بر اساس عواملی مانند کالری و پروتئین دریافت شدهاندازهگیری میشود.
ب) سرپناه که بر اساس بهای مسکن و میزان ازدحام تعیین میشود.
ج) سلامتی که بر اساس عواملی چون میزان مرگ و میر اطفال و کیفییتتسهیلات پزشکی در دسترس اندازهگیری میشود.
براساس مطالعات انجام شده، خط فقر درآمد سرانهیی است که بتوان با آنحداقل نیاز بدن به غذا را که برابر 2250 کالری حساب شده است، تامین کرد؛البته چون غذا تنها نیاز انسان نیست، خط فقر در مرز داشتن درآمد سرانهیی بهاندازهی دستکم سه برابر مقدار پول لازم برای خرید مواد غذایی عادیترسیم میگردد.
بر اساس مطالعات انجام شده، خط فقر در سال 73 در شهر 481995ریال و در روستا 366557 ریال بود. بر اساس همین مطالعات، روند خط فقرشهری در طول سالهای 62 تا 73 به صورت زیر است.