ارسال شده در سه شنبه 91/9/21 ساعت 8:18 ص نویسنده : ایمان احمدی
نمیدانم چه باید کرد.فقط میدانم زندگی در این دنیا بسیار سخت میباشد.واقعا جایی براید خودم نمییابم.
هر موقع آماده میشوم چند کلمه ای حرف بنویسم آنقدر حرف دارم که نمیدانم کدام را بنویسم،از درد دنیا،از دوری شهدا،از سختی زندگی دیایی،از درد خالی بودن برای فردای آن دنیا و هزاران حرف دیگر؟اگر سخت است خدا را داریم،اگر در سپاه هستیم،خدا را داریم،اگر درد دوری از شهدای عزیز را داریم،خدا را داریم.ای خدای شهدا،ای خدای حسین،ای خدای فاطمه زهرا،بندگی خود را عطا فرما و در راه خودت شهیدم کن،ای خدا،یا ربّ العالمین.
راستی!چه بگویم،سینه ام از دوری دوستان سفر کرده،از درد دیگر تحمّل ندارد.خداوندا!تو کمکم کن،چه کنم؟فقط و فقط به امید و لطف حضرت تو امید وار هستم.
منبع : کتاب احمد – بنی لوحی ، سید علی – ص 149
مطلب بعدی :
« عبادت خالصانه »
پیامهای عمومی ارسال شده