.jpg)
آخرین نشست گروهک های ضدانقلاب در کلن آلمان، شاهد هرچه نزدیک تر شدن پیوند اصلاح طلبان فراری فعال در فتنه سبز با گروهک های سلطنت طلب، چپ و جبهه ملی بود.در این نشست رجبعلی مزروعی (عضو مرکزیت حزب مشارکت و سازمان مجاهدین)، (اردشیر امیرارجمند مشاور فراری موسوی و سخنگوی شورای هماهنگی سبز) به همراه شماری از اعضای جوان تر این طیف، در کنار کسانی مانند جواد خادم (از عوامل کودتای نوژه و عضو دولت بختیار)، شهریار آهی (مشاور رضاربع پهلوی)، حسن شریعتمداری (عضو مرکزیت حزب منحله خلق مسلمان)، فرخ نگهدار و ملیحه محمدی(از سران گروهک فدائیان خلق)، بابک امیرخسروی (از اعضای مرکزیت حزب توده)، رضا علیجانی و مرتضی کاظمیان و یوسفی اشکوری (از اعضای گروهک ملی-مذهبی)، برخی اعضای گروهک اتحاد جمهوری خواهان (مهدی فتاپور، مهرداد درویش پور، مریم سطوت و...)، همچنین برخی اعضای گروهک ملی تجزیه طلب کومله و دموکرات (نظیر محمد مصری) حضور به هم رسانده بود.
میزبان این نشست، گروه اتحاد جمهوری خواهان بود که 9 سال پیش از گردهم آمدن شماری از اعضای گروه های چپ و ملی گرا تشکیل شد اما به نوشته سایت روز آن لاین «در سالهای گذشته چندین بار دچار انشعاب شده است.
مریم سطوت از اعضای این گروه پیش از این تصریح کرده بود تشکل آنها در 9سال گذشته نه تنها موفق نشد نیروهایی را که از ابتدا پیوسته بودند جلب کند بلکه بخش مهمی از نیروهای آن فعالیت ها در سازمان های سیاسی دیگر را ترجیح دادند که مهم ترین آن جدایی سال گذشته گروهی از بنیانگذاران
این تشکل بود». ملیحه محمدی و مهدی فتاپور دو عضو این گروه نیز به روز آن لاین گفته اند با وجود تأیید بر ضرورت دیالوگ میان مجموعه نیروهای سیاسی، شکل گیری یک ائتلاف فراگیر را غیرممکن می دانند.
به گزارش دویچه وله در این نشست 3روزه که در ادامه نشست های قبلی گروه های ضد انقلاب در پاریس و بروکسل و استکهلم برگزار شد، «رضا علیجانی بر این نظر بود که برای رسیدن به ائتلاف اول باید آن را آسیب شناسی کرد. او گفت: ما باید ببینیم چرا از همین اتحاد جمهوری خواهان دو گروه جدا شدند یا خود ملی-مذهبی ها که الان چندین گروه اند، از گروه دکتر پیمان گرفته تا بازرگان و خانم طالقانی و ما و بقیه. باید این را آسیب شناسی کنیم.
علیجانی همچنین گفت که ترجیح می دهد اگر قرار بر ائتلاف با گروهی باشد، این گروه یک پایش در داخل کشور باشد چون این داخل کشور است که به خارج انگیزه و نشاط سیاسی می دهد. او همچنین گفت که معتقد است نمی توان همه طیف های گوناگون اپوزیسیون را سوار کشتی ای چون کشتی نوح کرد».
براساس این گزارش ملیحه محمدی نیز در نشست مذکور گفته «فضای کنونی فضای شرکت اصلاح طلبان در انتخابات نیست. شرکت در انتخابات حتما رأی دادن نیست بلکه می تواند تا پشت صندوق رأی و به معنای استفاده از فضای انتخاباتی باشد. البته چون کشور در خطر است اگر یکی از نیروهای معتدل اصولگرا نامزد شود باید در انتخابات شرکت کرد»(!)
در همین حال سایت خودنویس در گزارش خود خاطرنشان کرد: قرار گرفتن جواد خادم وزیر کابینه بختیار و یکی از مهم ترین عوامل هماهنگ کننده کودتای نوژه، که به تازگی از سایه درآمده و از جمله برگزارکنندگان اصلی کنفرانس های استکهلم و بروکسل بود، به همراه شهریار آهی که همواره نقش مشاور غیررسمی رضا پهلوی را به عهده داشته، با همراهی اردشیر امیرارجمند از مشاوران مهندس موسوی، ترکیبی بی نظیر از همگرایی نیروهای اپوزیسیون ایران را می
در این میان اظهارات مهدی فتاپور از میزبانان جلسه که معتقد بود جنبش سبز تنها شامل اتحاد جمهوری خواهان و گروه های اصلاح طلب داخل است، جنجال برانگیز شد و برخی از حضار به سخنان موسوی استناد می کردند که گفته جنبش سبز طیفی رنگارنگ از گروه های مختلف سیاسی و قومی و عقیدتی است. نوشابه امیری سلطنت طلب یکی از معترضان بود که بر مواضع و سخنان میرحسین موسوی دراین باره استفاده کرد.
فرخ نگهدار از اعضای مرکزیت گروهک منحله فدائیان خلق نیز ضمن سخنانی گفت: «در این دوره تصمیم گرفته ام هوادار سازمان هایی باشم که آنها را دوست دارم، با آنها زندگی کرده ام، بخشی از وجودم حسشان می کند و نزدیک ترین دیدگاه ها را با آنها دارم، این سازمان ها عبارتند از اتحاد جمهوری خواهان ایران، سازمان اکثریت که همواره عضو آن بوده ام و دیگری هم سفیران سبز امید که در من بار دیگر امید را روشن کرد. ما به سمت دموکراسی و انتخابات آزاد نخواهیم رفت اگر نتوانیم فهم حکومت و اپوزیسیون را از یکدیگر تغییر دهیم. مهم ترین حلقه کشف عناصر مشترک بین این حلقه هاست. باید ترس حکومت از اپوزیسیون بریزد(!) وگرنه با فجایعی که در جنبش سبز پیش آمده روبرو خواهیم شد.
همان گونه که در خبر ویژه روز گذشته درج شد، برخی شرکت کنندگان این نشست تصریح کرده اند که برای امکان بازگشت به عرصه سیاست باید از تعابیری نظیر پایبندی به اجرای قانون اساسی و «گذار» به عنوان پوشش های نفوذ در فضای سیاسی و انتخاباتی و اجرای پروژه براندازی استفاده کرد.
