شیخ صدوق، شیخ طوسی، و طبرسی توقیعی از امام زمان علیهالسلام نقل کردهاند. «و امّا الحوادث الواقعة فارجعوا فیها الی رواة حدیثنا فانّهم حجتی علکیم و انا حجة الله علیهم»؛ (در حوادث و رخدادهایی که واقع میشود، به روایت کنندگان حدیث ما رجوع کنید که آنان حجت من بر شما و من حجت خدا بر آنانم).
وی تأکید کرد: سرپرستی امور مردم در زمان غیبت کبری، از طرف امام زمان علیهالسلام در دست «ولی فقیه» قرار گرفته است. منصب «فتوا» و «قضاوت» از پیش به وسیله ائمه برای فقها قرار داده شده بود؛ ولی رسمیت مرجعیت و زعامت فقهای اسلام، از این تاریخ پدید آمد و تا زمان ظهور ادامه دارد.
استاد مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم گفت: امام شؤون و وظایفی دارد که به همه آنها ـ جز آنچه با غیبت ناسازگار است ـ به بهترین وجه اقدام میکند. خود آن حضرت میفرماید: «الانتفاع بی فی غیبتی فکالانتقاع بالشمس اذا غیّبتها عن الابصار السحابُ»؛ «بهره بردن از من در عصر غیبتم، مانند بهره بردن از آفتاب است، هنگامی که ابرها او را از چشمها میپوشانند».
