.jpg)
ای طالب عروج روحانی!) روایت شده که یکی از انصاری که با رسول خدا(ص) نماز می خواند، مرتکب اعمال زشت هم می شد، این را برای پیامبر(ص) بیان نمودند، حضرت فرمود: همین نماز، روزی او را از این کار باز خواهد داشت، طولی نکشید که آن مرد توبه نمود. (بحارالانوار، ج 79، ص 198) همچنین از امام صادق(ع) روایت شده که آن حضرت فرمود: «هر کس دوست دارد بداند که نمازش قبول شده است یا نه، پس ببیند که آیا آن نماز، او را از فحشاء و منکرات بازداشته است یا نه؟ به همان اندازه ای که آن نماز او را از ارتکاب کارهای زشت مانع شده است، به همان اندازه هم نمازش قبول شده است.» (همان)... زیرا قرآن به صراحت این خاصیت را برای نماز اثبات می کند. پس نمازی که این خاصیت در او نباشد و تنها صورت نماز در آن یافت شود لامحاله آن نماز عملی برخاسته از «نفاق خالص» خواهد بود، زیرا اگر ذره ای از روح نماز با خود می داشت، به همان اندازه انسان را از فحشاء و منکرات باز می داشت... نمازی که از حقیقت نماز، ذره ای در آن نباشد، آن نماز از نفاق خالص نشأت گرفته و نفاق هم که بدون شک سبب دوری انسان از خدا می شود
اسرار الصلوه ، ص 177
