امام خامنهای(مدظلهالعالی)، فرمانده معظم کل قوا، در دیدار روز گذشته فرماندهان و کارکنان نیروی انتظامی، بخش اصلی بیاناتشان را به بنیادیترین مسئله اجتماعی یعنی «امنیت» اختصاص دادند و از چند منظر به آثار ارزشمند این موضوع مهم پرداختند:
1- رضایت الهی؛ «اگر مسئولان بتوانند دلهای مردم را با حضور خود آسوده و امن نگه دارند، مطمئناً رضایت الهی را نیز جلب خواهند کرد.» ظاهراً اراده معظمله از «امنیت» در این فراز «امنیت اجتماعی»، فراتر از اصطلاح رایج است که تمام شئون زندگی را دربر میگیرد، مانند امنیت شغلی، امنیت معیشتی، امنیت تحصیلی، امنیت رفتاری، امنیت زیستی، امنیت رفاهی و... که با این فرض، مخاطب ایشان دیگر تنها نیروی انتظامی نیست و همه مسئولان را شامل میشود، همانگونه که در عبارت متن نیز به آن تصریح شده است. چنین مسئولیتی با چنین کارکردی رضایت الهی را در پی دارد.
2- برنامهریزی منظم و سازمانیافته؛ «تأمین امنیت، نیاز اساسی و زمینهساز برای برنامهریزی منظم و سازمانیافته است. چنانچه جامعهای امنیت نداشته باشد، هیچ کار سازمانیافتهای در جهت پیشرفت و ارتقای آن کشور تضمین نخواهد شد.» حسن برنامهریزی به این است که هر چیز را در جای خودش میگذارد و با لحاظ کردن رتبه هر عامل مؤثر در کاری که با تجمیع عوامل انجام میگیرد، روابط منطقی و منجر به نتیجه دلخواه را ایجاد میکند. این مهم در بستری شکل میگیرد که سایه امنیت بر سرش گسترده باشد، در غیر این صورت عوامل دخیل در برنامه، از انجام وظیفه محوله سر باز میزنند.
3- تحقق و اجرای صحیح برنامهها؛ «تلاش مجاهدانه و از سر دلسوزی برای پیشرفت و حرکت رو به جلوی کشور، تحقق برنامهها و اجرای صحیح آن، منوط به تأمین امنیت و احساس آرامش درونی جامعه است.» امنیت همیشه بستر و رکن اساسی است و در بیشتر اوقات، عامل نتیجهگیری و مانع از عقیمماندن طرح و برنامههاست بهویژه برنامههایی که حوزه اجرای آن، محیط اجتماعی است. از اینرو امنیت از بزرگترین موهبتهای الهی است که باید در ایجاد و حفظ آن بسیار کوشید و نباید با سهلانگاری و بیتوجهی، آن را تضعیف کرد.