.jpg)
چیزی که باعث می‌شود انسان از اخلاص، عمل خالص و این که به حقیقت «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» گفته باشد، دور شود، این است که به دنیا حریص باشد و دنیا را از راه غیر حلال جمع کند. اصلاً اخلاص با آزمندی و حرص به دنیا به وجود نمی‌آید.
مگر پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) نفرمودند: «قولوا لا اله الّا اللَّه تفلحوا»؟[7الحدیت-روایات تربیتی، ج: 3، ص: 47] یک «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» بگوییم، تمام است؟ خیر.
همان‌گونه که حضرت داشتند ثواب اذکار را می‌گفتند، فرمودند: با گفتن هر «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» یک درخت برای شما در بهشت غرس می‌شود. یکی از اصحاب بلند شد، گفت: یا رسول‌الله! اگر این‌طور باشد که خیلی عالی است! ما می‌توانیم باغ‌هایی برای بهشت خودمان درست کنیم. فرمودند: امّا یک شرط دارد و آن این که با آتش گناه، درختانتان را نسوزانید؛ چون گناه، آتش است.
درست است هر ذکر «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» درختی است در بهشت امّا یک شرط دارد، اگر گناه کردی، در حقیقت گویی تو آن درختان را آتش زدی. اگر این را رعایت کردی، رستگار می‌شوی «تفلحوا».
حضرت می‌فرمایند: هر کس «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» را خالصانه بیان کرد و هیچ کسی را هم در آن شریک قرار نداد، پروردگار عالم را ملاقات می‌کند و وقتی پروردگار عالم را این‌طور ملاقات کرد، طبعاً وارد بهشت می‌شود.
در این لحظه مولی‌الموالی(صلوات اللّه و سلامه علیه) قیام کردند، «فَقَامَ عَلِی بْنُ أَبِی طَالِبٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیهِ فَقَالَ یا رَسُولَ اللَّهِ ص بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی» و فرمودند: یا رسول الله! پدر و مادرم به فدایت - ادب را ببینید. مولی‌الموالی(صلوات اللّه و سلامه علیه) است، برادر پیامبر و باب علم الهی است، امّا این‌گونه می‌فرماید[یک عدّه از صحابه حضرات معصومین(علیهم صلوات المصلّین) هم بودند مثل ابی‌بصیر، جابر و ... که وقتی این‌ها هم می‌خواستند به امام خطاب کنند، می‌گفتند: «جُعِلتُ فِداکَ، بِأبی أنتَ»، مؤدّب بودند.]
بعد فرمودند: «وَ کَیفَ یقُولُهَا مُخْلِصاً لَا یخْلِطُ مَعَهَا غَیرَهَا»، چطور خالصانه بگوید: «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» و آن‌وقت با آن کسی نباشد؟ «فَسِّرْ لَنَا هَذَا حَتَّی نَعْرِفَهُ» سرّ این مطلب را برای ما بیان کن تا ما بشناسیم؟ - حضرت دارند نکته اساسی را سؤال می‌کنند، البته ایشان می‌دانند امّا این سؤال را کردند که ما بفهمیم. پیامبر عظیم‌الشّأن(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) هم چه جواب عالی و زیبایی را مرحمت فرمودند.
حضرت در جواب فرمودند: «فَقَالَ نَعَمْ حِرْصاً عَلَی الدُّنْیا وَ جَمْعاً لَهَا مِنْ غَیرِ حل‌ها وَ رَضًی بِهَا» آن چیزی که باعث می‌شود انسان از اخلاص، عمل خالص و این که به حقیقت «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» گفته باشد، دور شود، این است که به دنیا حریص باشد و دنیا را از راه غیر حلال جمع کند. اصلاً اخلاص با آزمندی و حرص به دنیا به وجود نمی‌آید.
