.jpg)
در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی و اهمیت آن که همواره مورد تاکید رهبر معظم انقلاب بوده است، ایشان همواره گوشزدهایی را به نمایندگان ملت درباره نوع نگاه مسئولین نسبت به مسئولیت‌شان داشته اند.
رهبر معظم انقلاب در دیداری که 1390/03/08 با نمایندگان مجلس داشتند، درباره وظیفه و جایگاه نمایندگان مجلس فرموده بودند: " هرکس در هر جا مسؤولیتی دارد باید خود را در میدان بزرگ رویارویی ملت ایران با دشمنان اسلام و انقلاب ببیند و با این نگاه وظایف خود را انجام دهد."
ایشان با اشاره به این که تک تک مسئولین کشور مخاطب این حرف هستیم، افزوده بودند:" شما دویست و نود نماینده در مجلس، هر یک یکتان جداگانه مخاطب این خطاب الهى و این مسئولیت الهى هستید؛ باید مواظب باشید. دولت هم همین جور، مسئولین قضائى هم همین جور، مسئولین بخشهاى گوناگون کشور هم همین طور؛ نظامى‌ها یک جور، غیر نظامى‌ها یک جور، آحاد مردم هم همین جور؛ همه مسئولیم؛ منتها مسئولیت مسئولان حکومتى، مسئولیت محدّد و روشن و غالباً تعریف شده‌اى است. همه مسئولیم، یعنى با این دید به مشاغل خودمان نگاه کنیم؛ بنده در شغل خودم، شما در شغل خودتان، دیگرى در شغل خودش."
رهبر معظم انقلاب در ادامه بیاناتشان، خطاب به نمایندگان فرموده بودند: " ما بار امانت سنگینى را بر دوش گرفته‌ایم. خداى متعال این بار امانت را بر دوش ما گذاشته. اختیارى هم نیست که بگوئیم خیلى خوب، ما این امانت را نمیخواهیم؛ نه، این امانتى است که باید آن را مقتدرانه و امینانه به سرمنزل رساند. هر کارى که میکنیم - کار سیاسى میکنیم، کار فکرى میکنیم، کار اقتصادى میکنیم، کارهاى مدیریتى میکنیم - همه باید با این نگاه باشد. اگر فارغ از این نگاه کار کردیم، بیم آن هست که کار ما در جهت خلاف این اهداف به کار بیفتد؛ آن وقت مؤاخذه‌ى الهى است.
خداى متعال از اینگونه گناهان بزرگ نمیگذرد. امام (رضوان الله تعالى علیه) در چند مورد از مسائل اجتماعى و گناهان اجتماعى و تخلفات سیاسى و اینجورى، همین تعبیر را داشتند: این گناهى است که خداى متعال از آن نخواهد گذشت، چون توبه‌اش آسان نیست. خب، انسان از هر گناهى توبه کند، خدا میگذرد؛ اما وقتى انسان یک حرکتى کرد، یک ضربه‌اى به یک ملت وارد شد، چطور میشود این را توبه کرد؟ چطور میشود جبران کرد؟ چطور میشود از تک تک کسانى که آسیب دیده‌اند، انسان استحلال و طلب عفو کند؟ لذا خدا از این گناهان نمیگذرد. حساسیت موضع من و شما از این جهت است."
رهبر معظم انقلاب همچنین در دیداری که در پنجم اسفند سال 70 با مسئولان سازمان تبلیغات اسلامی داشتند، فرموده بودند: " در جمهوری اسلامی، هر جا که قرار گرفته‌اید، همان‌جا را "مرکز دنیا" بدانید و آگاه باشید که همه کارها به شما متوجه است."
ایشان در ادمه افزوده بودند: چند ماه قبل از رحلت امام (رضوان ا للّه علیه)، مرتب از من می پرسیدند که بعد از اتمام دوره ریاست جمهوری، می‌خواهید چه کار کنید؟! من خودم به مشاغل فرهنگی زیاد علاقه دارم؛ فکر می‌کردم که بعد از اتمام دور? ریاست جمهوری، به گوشه‌ای بروم و کار فرهنگی بکنم. وقتی از من چنین سؤالی کردند، گفتم اگر بعد از پایان دور? ریاست جمهوری، امام به من بگویند که بروم رئیس عقیدتی، سیاسی گروهان ژاندارمری زابل بشوم - حتی اگر به جای گروهان، پاسگاه بود - من دست زن و بچه‌ام را می گیرم و می روم. والله این را راست می گفتم و از ته دل بیان می کردم؛ یعنی برای من زابل مرکز دنیا می شد و من در آن جا مشغول کار عقیدتی، سیاسی می شدم. به نظر من، بایستی با این روحیه کار و تلاش کرد و زحمت کشید؛ در این صورت خدای متعال به کارمان برکت خواهد داد.
