امام صادق(علیه السلام) فرمود: «هیچ خونی ریخته نمی‌شود و هیچ رنج و دردسر و بیماری نیست مگر به دلیل گناه» و این سخن خداوند عزّ و جلّ است که در کتابش می‌فرماید: «هیچ مصیبتی بر شما وارد نمی‌شود مگر به خاطر آنچه خود به دست آورده‌اید و خدا از بسیاری از آنچه خود فراهم کرده‌اید درمی گذرد.»

اگر جامعه بعد از پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) به انحراف کشیده شد، و اگر اموی‌ها و عباسی‌ها آنچنان ظلم و ستمگری کردند، و اگر تمدن و فرهنگ عظیم اسلامی در اندلس (اسپانیا) دچار شکست شد و اگر جوامع اسلامی در قرون اخیر مورد تاخت و تاز استعمارگران و قدرت طلبان قرار گرفته است و... همه و همه بر اثر گناهان و نافرمانی از دستورات الهی بوده است. امروز جامعه ما را نیز این خطر به شدّت تهدید می‌کند چرا که عده ای تلاش دارند به هر نحوی میدان گناهان و فساد را گسترش دهند.امام صادق(علیه السلام) فرمود: «هیچ خونی ریخته نمی‌شود و هیچ رنج و دردسر و بیماری نیست مگر به دلیل گناه» و این سخن خداوند عزّ و جلّ است که در کتابش می‌فرماید: «هیچ مصیبتی بر شما وارد نمی‌شود مگر به خاطر آنچه خود به دست آورده‌اید و خدا از بسیاری از آنچه خود فراهم کرده‌اید درمی گذرد.

تنها مکتبی که می‌تواند انسان و بشریت را از منجلاب گناهان و فساد رهایی بخشد مکتب قرآن است. قرآن طرح و برنامه خود را در این زمینه در دو بخش ارائه می‌دهد، بخش پیشگیری و جلوگیری از فساد و هجمه های فرهنگی و گناهان و طرح برداشتن و از بین بردن فساد موجود و هجوم‌هایی که انجام گرفته است و گناهانی که وجود دارد.

پیشگیری از فساد و گناه

پزشکان برای حفظ جان انسان‌ها و سلامت جامعه، پیشگیری را مقدم بر درمان و عمل می‌دانند در دردها و امراض اجتماعی و فساد فرهنگی نیز جلوگیری و پیشگیری مهم‌تر از درمان و رفع فساد است. به همین جهت قرآن نیز برنامه‌هایی برای پیشگیری دارد که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود.

کنترل فکر و اندیشه

زیر ساز و زیربنای هر عملی فکر و اندیشه و خیال پردازی آن عمل است، گناه و فساد نیز از این قانون استثنا نیست به همین جهت قرآن تلاش دارد با تقویت باورهای دینی از فکر گناه و دوست داشتن اشاعه فساد و بی بند و باری جلوگیری نماید، آیات فراوانی در این زمینه وجود دارد که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:

1ـ «قل ان تخفوا ما فی صدورکم او تبدوه یعلمه اللّه و یعلم ما فی السّموات و ما فی الارض واللّه علی کلّ شی ءٍ قدیر؛(آل عمران ، 29) بگو اگر آنچه را در سینه های شماست، پنهان دارید یا آشکار کنید، خداوند آن را می‌داند، و (نیز) از آنچه در آسمان‌ها و زمین است آگاه می‌باشد، و خداوند بر هر چیزی تواناست.»آگاهی از فکر و اندیشه بشر در اختیار هیچ مأمور و سازمان اطلاعاتی نیست، ولی خداوند متعال از تمام افکار و اندیشه های انسان آگاهی دارد، این باور اگر در جامعه تقویت شود در پنهان‌ترین مکان‌ها، و دور دست‌ترین جاه‌ها انسان را حتی از فکر گناه باز می‌دارد.

2ـ گاه قرآن به صورت استفهامی و سؤال که بیشتر در ذهن‌ها جا می‌گیرد این حقیقت را بیان می‌دارد «اولیس اللّه باعلم به ما فی صدور العالمین؛ آیا خداوند به آنچه در سینه های جهانیان است آگاه تر نیست.»(عنکبوت ، 10)

3ـ «انّ اللّه عالم غیب السموات و الارض انّه علیمٌ به ذات الصدور؛(فاطر ، 38) خداوند از غیب (و پنهان) آسمان‌ها و زمین آگاه است و آنچه را در درون دل‌هاست می‌داند.»

امامان معصوم به عنوان مفسّران اصلی قرآن برای پیشگیری از گناه و فساد بر تقویت و تحکیم باورها و اندیشه‌ها تأکید می‌کردند فردی خدمت حضرت امام حسن یا امام حسین(علیهماالسلام) شرفیاب شد و گفت: من مرد گناه کاری هستم و نمی‌توانم گناه را ترک کنم. مرا پند دهید، حضرت فرمود: «پنج کار را انجام بده، آن گاه هرچه می‌خواهی گناه کن. از روزی خدا نخور و هرچه می‌خواهی گناه کن. از ولایت و حکومت خدا بیرون برو و هرچه می‌خواهی گناه کن. جایی را پیدا کن که خداوند تو را نبیند و هرچه می‌خواهی گناه کن. هنگامی که ملک الموت نزد تو می‌آید تا تو را قبض روح کند او را از خود دور کن، هنگامی که مالک (دوزخ) تو را به درون آتش می‌کند، در آتش نرو و هرچه می‌خواهی گناه کن.»

این روایت کاملاً اندیشه سازی می‌کند که باور کنیم این جهان محضر خداوند است و جهان را پایانی به نام قیامت و در آن بهشت و جهنمی است.

4-اشاعه گناه را دوست نداشته باشید.

ممکن است افرادی باشند که اهل گناه نباشند ولی به این مقدار که گناه و بی بندو باری در بین مردم و جامعه شایع گردد رضایت داشته باشند و شیوع گناه را دوست بدارند، قرآن چنین اندیشه را سخت مورد ملامت و سرزنش قرار داده است آنجا که فرمود: «انّ الّذین یحبّون ان تشیع الفاحشة فی الّذین آمنوا لهم عذابٌ الیمٌ فی الدّنیا و الآخرة و اللّه یعلم وانتم لاتعلمون؛ کسانی که دوست دارند زشتی‌ها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناکی برای آنان در دنیا و آخرت است، و خداوند می‌داند و شما نمی‌دانید.» (نور ، 19)

در این آیه تهدید به عذاب آن هم در دنیا و آخرت به خاطر یک اندیشه خطا است که شخصی دوست می‌دارد زشتی‌ها و فساد در جامعه اسلامی شیوع یابد، از این آیه کسانی بر خود بلرزند که دوست می‌دارند برای حفظ آراء و ماندن بر کرسی قدرت از ترویج نمودن زشتی‌ها نیز ابایی ندارند.

پیشگیری از فساد و گناه

این که گمان کنیم تنها با وضع قانون و بازرسی، تظاهرات و نوشتن طومار و مانند آن، می‌توان جلوی این فسادها را گرفت، بسیار ساده لوحی است؛ نمی‌توان این سیل خانمان برانداز را با مشتی خاک فرونشاند.

از طرفی، اسباب گناه و فساد نیز به راحتی در اختیار مردم حتی کودکان قرار دارد و در کشور ما به عنوان یک کشور مسلمان، شاهد بسیاری از گناهان در سطح جامعه هستیم؛ به طوری که از یک‌سو عطش نسبت به معارف الهی زیاد شده و از سویی دیگر، اسباب گناه و فساد فراوان شده است.

امروزه با توجه به امکانات و پیشرفت‌ها، فاصله‌ها کم شده و ارتباطات، سرعت را در همه موارد افزایش داده است؛ از این‌رو  باید در انجام امور فرهنگی سرعت داشته باشیم و طبق این اصل جلو برویم.

تنها راه جلوگیری از ترویج فساد

تنها راه جلوگیری از ترویج فساد، فعالیت ایجابی برای تقویت روح ایمان و تقوا در دل هاست و تنها چیزی که برای ما میسر است، همین راه است .

می‌توان حتی بدون داشتن مال و قدرت، افراد بسیاری را هدایت کرد. شیوه‌های مختلفی برای تأثیرگذاری بر دیگران وجود دارد که اخلاق و رفتار، گفتار، استدلال و... از جمله آن‌ها می‌باشند و در تاریخ، نمونه‌های فراوانی داشته‌ایم از کسانی که در گناه غرق بودند، اما به واسطه یک روحانی و مخصوصاً در دستگاه سیدالشهدا(علیه السلام) راه حق را پیش گرفتند، پس نمی‌توان بهانه کرد که هدایت مردم با وجود چنین فسادهایی محال است.

دین امانتی در دست ماست

استکبار همه تجهیزات خود را برای مقابله با اسلام و تشیع به کار گرفته است و سعی دارد تا انگیزه مردم برای عمل به دین را کاهش دهد و عوامل و وسایلی که برای این کار استفاده می‌شود، بیش از صدها نوع است.

فساد همه مرزها را در نوردیده است!

استفاده از ابزار فساد، بسیار ساده بوده و نیازی به دعوت حضوری و تبلیغات ندارد، دامنه فساد به قدری گسترده است که همه مرزها را در نوردیده، به طوری که حتی به مقدس‌ترین مراکز نیز راه یافته است و بسیاری از اختلافات خانوادگی که در خانواده‌های مذهبی نیز به وجود می‌آید، ریشه در این فسادها دارد.

این که گمان کنیم تنها با وضع قانون و بازرسی، تظاهرات و نوشتن طومار و مانند آن، می‌توان جلوی این فسادها را گرفت، بسیار ساده لوحی است؛ نمی‌توان این سیل خانمان برانداز را با مشتی خاک فرونشاند.

باید با استفاده از تجارب علمای گذشته و بهره‌گیری از ارزش‌هایی که در فرهنگ و معارف ما وجود دارد، خودمان را رشد داده و راه را برای دیگران نیز باز کنیم و امانت‌دار خوبی برای دین خداوند باشیم.