.jpg)
امیرالمومنین این مطلب را در نامه 45 نهج البلاغه خطاب به "عثمان بن حنیف" کارگزار خود در بصره نوشت که شنیده بود وی بر سر سفره حاضر شده است.
آن حضرت خطاب به وی نوشت: تو دعوت مهمانی یکی از سرمایه داران بصره را پذیرفته ای که در آنجا خوردنی های رنگارنگ آوردند و من گمان نمی کردم مهمانی مردمی را بپذیری که نیازمندانشان با ستم محروم شده و ثروتمندانشان بر سر سفره دعوت شده اند. اندیشه کن در کجایی و بر سر کدام سفره می خوری.
** ای دنیا از من دور شو
حضرت علی(ع) در پایان این نامه چنین مرقوم فرمود: ای دنیا از من دور شو، مهارت را بر پشت تو نهاده، و از چنگال های تو رهایی یافتم و از دام های تو نجات یافته و از لغزشگاه هایت دوری گزیده ام.
کجایند بزرگانی که به بازیچه های خود فریبشان داده ای؟ کجایند امت هایی که با زور و زیورت آنها را فریفتی که اکنون در گورها گرفتارند و درون لحدها پنهان شده اند.
** امام و دنیای دنیاپرستان
ای دنیا به خدا سوگند! اگر شخصی دیدنی بودی و قالب حس کردنی داشتی، حدود خدا را بر تو جاری می کردم، به جهت بندگانی که آنها را با آرزوهایت فریب دادی و ملت هایی که آنها را به هلاکت افکندی و قدرتمندانی که آنها را تسلیم نابودی کردی و هدف انواع بلاها قرار دادی که دیگر راه پس و پیش ندارند، اما هیهات! کسی که در لغزشگاه تو قدم گذاشت، سقوط کرد و آن کسی که بر امواج تو سوار شد غرق گردید.
کسی که از دام های تو رست، پیروز شد. آن کس که از تو به سلامت گذشت، نگران نیست که جایگاهش تنگ است. زیرا دنیا در پیش او چونان روزی است که گذشت.
از برابر دیدگانم دور شو، سوگند به خدا، رام تو نگردم که خوارم سازی و مهارم را به دست تو ندهم که هر کجا خواهی مرا بکشانی.
به خدا سوگند، سوگندی که تنها اراده خدا در آن است، چنان نفس خود را به ریاضت وادارم که به یک قرص نان، هرگاه بیابم و به نمک به جای نان خورش قناعت کند و آنقدر از چشم ها اشک ریزم که چونان چشمه ای خشک درآید و اشک چشم پایان پذیرد.
آیا سزاوار است که چرندگان فراوان بخورند و راحت بخوابند و گله گوسفندان پس از چرا کردن به آغل رو کنند و علی نیز از زاد و توشه خود بخورد و استراحت کند؟ چشمش روشن باد! که پس از سالیان دراز، چهار پایان رهاشده و گله های گوسفندان را الگو قرار دهد!
خوشا به حال آن کسی که مسوولیت های واجب را در پیشگاه خدا به انجام رسانده و در راه خدا هرگونه سختی و تلخی را به جان خریده و به شب زنده داری پرداخته است و اگر خواب بر او چیره شود بر روی زمین خوابیده و کف دست را بالین خود قرار می دهد، در گروهی که ترس از معاد، خواب را از چشمانشان ربوده و پهلو از بسترها گرفته و لب هایشان به یاد پروردگار در حرکت و با استغفار طولانی گناهان را زدوده اند. "آنان حزب خداوندند، و همانا حزب خدا رستگار است"(سوره مجادله، آیه 22).
