.jpg)
حضرت امیر علیه السلام در حکمت 14 از کتاب شریف نهج البلاغه می فرمایند: مَنْ ضَیَّعَهُ الأُقْرَبُ، اُتیحَ لَهُ الأُبْعَدُ. هر که را نزدیکانش واگذارند، بیگانگان بسیار دور، دور او را می گیرند!
سور? توحید دارای مضامین بلندی است که به نوعی شناسنامه خداوند است، در این سوره خداوند را به توحید و بی‌نیازی معرفی می‌کند؛ لذا عبارت «کذلک الله ربّی» تأکید و اعترافی است از طرف قاری و خواننده که خداوند همین گونه است که این سوره مبارکه معرفی می‌کند.
در روایتی آمده است که امام باقر(ع) بعد از قرائت سور? توحید، می‌فرمود: کذلک الله ربّی؛ یعنی خدای من همان‌گونه است که در این سوره بیان شده است.[1]
لذا فقها در باب قرائت سوره توحید در نماز گفته‌اند: مستحب است بعد از خواندن سور? «قل هو اللّ?ه احد»، یک، یا دو، یا سه مرتبه «کَذَلِکَ اللّ?هُ ربّى» یا سه مرتبه «کَذَلِکَ اللّ?هُ رَبُّن?ا» بگوید.[2]
پس گفتن این عبارت مخصوص رکعت دوم و قبل از قنوت نیست و در هر رکعت که سور? توحید خوانده شود، مستحب است بعد از آن این عبارت گفته شود.
[1]. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج 6، ص 71، موسسه آل البیت، قم، 1409 ق.
[2]. توضیح المسائل(محشی)، ج 1، ص 560.
امام صادق(سلام الله علیه) می فرماید: « شیطان توان وسوسه کردن بنده ای را ندارد، جز آن که او را از یاد خدا اعراض کند و فرمانش را سبک شمرد و به نافرمانی اش روی آورد و آگاهی خدا از اسرارش را فراموش کند.» ادامه مطلب...
«قَالَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى (ع) لَا تَسْتَغْنِی شِیعَتُنَا عَنْ أَرْبَعٍ خُمْرَةٍ یُصَلِّی عَلَیْهَا وَ خَاتَمٍ یَتَخَتَّمُ بِهِ وَ سِوَاکٍ یَسْتَاکُ بِهِ وَ سُبْحَةٍ مِنْ طِینِ قَبْرِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ ع فِیهَا ثَلَاثٌ وَ ثَلَاثُونَ حَبَّةً مَتَى قَلَبَهَا ذَاکِراً لِلَّهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ حَبَّةٍ أَرْبَعِینَ حَسَنَةً وَ إِذَا قَلَبَهَا سَاهِیاً یَعْبَثُ بِهَا کَتَبَ اللَّهُ لَهُ عِشْرِینَ حَسَنَة»؛[2]
امام کاظم (ع) فرموده است: شیعیان ما از چهار چیز بىنیاز نیستند، حصیرى که بر آن نماز بگزارند و انگشترى که در دست کنند و مسواکى که با آن مسواک کنند و تسبیح از تربت سید الشهداء(ع) که داراى 33 دانه باشد، هرگاه با آن ذکر بگویند خداوند برایشان در قبال هر دانه آن چهار حسنه مىنویسد و هر گاه بدون این‌که ذکر بگویند، با آن تسبیح بازى کنند، خداوند براى آنان 20 حسنه می‌نویسد.
پیامبر صلى الله علیه و آله :
ما دُمتَ فی الصَّلاةِ فَإِنَّکَ تَقرَعُ بابَ المَلِکِ الجَبّار، وَمَن یُکثِر قَرعَ بابِ المَلِکِ یُفتَح لَهُ.
تا زمانى که تو در حال نمازى، درِ خانه فرمان رواى جبّار را مى کوبى، و هر کس درِ خانه فرمان روا را بکوبد، برایش باز مى شود.
امالی طوسی: ص 529
سی‌ان‌ان در یادداشتی صریح کرد: در شرایطی که رهبران و نخبگان سیاسی غرب بسیار امیدوارند که روحانی میانه‌رو بر سیاست ایران در خصوص دولت اسد اثر بگذارد؛ اما باید در خصوص ایدئولوژی نیروهای معتدل و میانه‌رو در ایران، قدرت رئیس‌جمهور این کشور، ساختار سیاسی ایران و اهداف سیاست خارجی این کشور واقع‌بین بود.
به نوشته سی‌ان‌ان، «موازنه نیروهای میانه‌رو در ایران سوریه را از نگاه قدرت» و پارادایم مذهبی و ژئوپلتیک نگاه می‌کنند.
رفیع‌زاده تصریح می‌کند که اگرچه ادبیات سیاست خارجی روحانی نرم‌تر است؛ اما وی ابراز نداشته که ایران در سیاست خارجی خود در سوریه تغییری شگرف ایجاد خواهد کرد. وی از اسد نخواسته تا از قدرت کنار برود و همچنین نخواسته است که حمایت‌های ایران از دمشق پایان پذیرد.
از منظر میانه‌روهای ایرانی، پایان دادن به حمایت از سوریه برابر با کاهش نفوذ ژئوپلتیک ایران و تغییر موازنه قدرت در منطقه است و چنین کاری در نهایت قدرت خود آنها را نیز به خطر خواهد انداخت.
این گزارش همچنین به نقش قدرتمند رهبری جمهوری اسلامی در سیاست خارجی ایران نیز اشاره و تاکید کرده است که سیاست‌های ایران در قبال سوریه توسط ایشان هدایت می‌شود و موضع رهبر عالی ایران در خصوص سوریه کاملاً شفاف است.
رفیع‌زاده همچنین با اشاره به اهمیت سوریه برای ایران از منظر ایدئولوژیک در نهایت نتیجه‌گیری کرده است که آقای روحانی وضع موجود را در حوزه مواضع ایران در خصوص سوریه تغییر نخواهد داد چرا که این امر از منظر ایدئولوژیک به ضرر ایران است.
